KOTHA KABITA, KOLAHOL, BY HEMA KANTA BORA, EDITED BY PODMESWAR

 

 ‘কোলাহল’

(কথা কবিতা)

কবিঃ শ্রী হেমকান্ত বৰা

 

মই বিচাৰো নিৰব-নিস্তব্ধতা, .... ‘কোলাহল’ মই ঘৃণা কৰোই মোৰ তথা মোৰ সমাজৰ অ’ নহয় । ই মোৰ দেশৰ শত্রু ।

‘কোলাহল’ তুমি নাহিবা মোৰ লগত । মই যাওঁ ‘নিজান’ বিচাৰিক’ত পাম গভীৰ নিৰবতা? অৰণ্যত ! অ’ নহয় – অৰণ্যত সৎ সঙ্গৰ অভাব ঘটিব ।

            পর্বতৰ ওখ টিঙত মই ধ্যান কৰিব পাৰিম । তাহানিৰ ঋষি-মুনিয়ে তপ কৰিছিল কেৱল নির্জনতা, গভীৰ নিৰবতা ।

            যেনিয়েই যোৱা কোলাহল, যেনিয়েই চোৱা কোলাহল, চিঞৰ-বাখৰ আৰ্তনাদ । কোনোৱে বেমাৰৰ বাবে চিঞৰিছে, কোনোৱে মৃত্যু যাতনাত, কোনোৱে আকৌ শোকত বিহ্বল মনৰ বেদনাত হুক-হুকাই কান্দিছে । কোনোৱে আকৌ বিজয় গৌৰবত হৰ্ষোল্লাস ।

            কোলাহলপূৰ্ণ মানৱ সমাজ ব্যস্ততাত মগ্ন, সকলোৱে সময়ৰ অভাৱ, আহা আহিছে, যোৱা গৈছে, এমখাই আকৌ দিনে-ৰাতিয়ে ২৪ ঘন্টা চলা কোম্পানীৰ কামত । বৰ্তমান ভাৰতবৰ্ষও তাহানিৰ আমেৰিকাৰ বেলি ডুব নোযোৱা দিনৰ নিচিনা উপাসনাত সময়ৰ অভাৱ, ক্ষন্তেক সময় ধৰণী পৰিচালকৰ লোগো এক হ’বলৈ ।

            অসীম অজ্ঞানতাই আৱৰি ৰাখিছে । আমি জানো, কিন্তু একো নাজানো । আমি দেখো, কিন্তু অজ্ঞান এন্ধাৰে গ্রাস কৰিছে । অন্ধ সদৃশ নহয়নে?

            নিৰ্জনতা তোমাক আৰু অন্ধ কোপত লুকাই ৰাখিব নোৱাৰোতুমি আৰ্বিভাৱ হোৱা । তুমি নৱৰূপ ধাৰণ কৰা, নীলা সাগৰত নহয়, শৃঙ্গত কিয়? সকলোতে বিদ্যমান হোৱা – য’ত ওঁকাৰ ধ্বনি থাকিব, ব্রহ্মনাদ থাকিব, তাত নিৰবতা বিৰাজ কৰিবা, যাৰ বাবে ধ্যানত মগ্ন হ’ব ! ধ্যান পূৰ্ণতা হ’লে ধাৰণা আহিব, জ্ঞানময় কোষবোৰ সজীৱ হৈ উঠিব, সত্য যুগ পুনৰ সূচনা হ’ব । ভাৰতমাতাৰ আলোকে বিশ্বক পোহৰ বিলাব । নিৰ্জনতা উপস্থিত হ’ল, ত্রেতা যুগৰ যজ্ঞ পুনৰ জাগৰণ, বিশ্বত এখন আশ্রম প্রতিষ্ঠিত হ’ব, যি আশ্রমত গুৰুকুলীয় শিক্ষাই প্রকৃত মানৱ গঢ়ি তুলিব । অ’ সৌৱা নিৰ্জনতাৰ প্রৱেশ আৰু লগে লগে কোলাহল প্রস্থান ।