“Selection
of aim in life or live”
(An inspiring essay by Podmeswar Bora)
Version: English cum Assamese
(1)Introduction- (2) Problems
facing on aim- (3) Imitation of aim- (4) Non successful of aim-
(5) Excellent selection of aim-
(6) Proceeding aim through reality- (7) Successful- (8) conclusion
( ! অসমীয়াত লিখাবোৰ Auto-Translateৰ মাধ্যমত কৰা হৈছে, সেয়েহে ক'ৰবাত Translationৰ আল-মিল পালে English Version টো মন কৰিব ৷)
Introduction
Aim in life is the most essential for a human life. Without it, a man is not valid properly in this world. “Why are we living?” this question, when we ask ourselves then we understand the importance of us in this earth. If we are living for a proper aim or reason or objective then our living is valid in this world. Otherwise, we live only for live just live until death. Is it right? We are living without any aim of life!
(জীৱনৰ লক্ষ্য মানৱ জীৱনৰ বাবে আটাইতকৈ প্ৰয়োজনীয়। ইয়াৰ অবিহনে, এজন মানুহ এই পৃথিৱীত সঠিকভাৱে বৈধ নহয়। "আমি কিয় জীয়াই আছোঁ?" এই প্ৰশ্নটোৱে যেতিয়া আমি নিজকে সুধিম তেতিয়া আমি এই পৃথিৱীত আমাৰ গুৰুত্ব বুজি পাওঁ। যদি আমি সঠিক লক্ষ্য বা কাৰণ বা উদ্দেশ্যৰ বাবে জীয়াই আছোঁ তেন্তে আমাৰ জীৱন এই পৃথিৱীত বৈধ। অন্যথা, আমি কেৱল মৃত্যুলৈকে জীয়াই থকাৰ বাবে জীয়াই থাকোঁ। এইটো সঠিক নেকি? আমি জীৱনৰ কোনো লক্ষ্য অবিহনে জীয়াই আছোঁ!)
Problems
facing on aim
Most of the people or Children or students are facing this problem on regarding the aim. Many people or Children or students reply that they have not taken the decision because the problems of selection. They are facing to select the best aim for them as their accord or situation. But, it is not easily to select properly to them with various confusions.
(লক্ষ্যত সন্মুখীন হোৱা সমস্যাসমূহ
বেছিভাগ লোক বা শিশু বা শিক্ষাৰ্থীয়ে লক্ষ্যসম্পৰ্কে এই সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈছে। বহুতো লোক বা শিশু বা শিক্ষাৰ্থীয়ে উত্তৰ দিয়ে যে তেওঁলোকে সিদ্ধান্ত লোৱা নাই কাৰণ বাছনিৰ সমস্যা। তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ চুক্তি বা পৰিস্থিতি হিচাপে তেওঁলোকৰ বাবে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ লক্ষ্য বাছনি কৰিবলৈ সন্মুখীন হৈছে। কিন্তু, বিভিন্ন বিভ্ৰান্তিৰ সৈতে তেওঁলোকক সঠিকভাৱে বাছনি কৰাটো সহজে নহয়।)
Imitation
of aim
Most of the people or Children or students imitate or copy the aim from their fathers, mothers, nearest, ideal persons and other else. But, mostly are not selected their own accords and own capabilities. They just imitate or copy easily from the others as mechanism or imitation.
(লক্ষ্যৰ অনুকৰণ
বেছিভাগ লোক বা শিশু বা শিক্ষাৰ্থীয়ে তেওঁলোকৰ পিতৃ, মাতৃ, নিকটতম, আদৰ্শ ব্যক্তি আৰু অন্যান্যৰ পৰা লক্ষ্যটো অনুকৰণ বা প্ৰতিলিপি কৰে। কিন্তু, বেছিভাগেই তেওঁলোকৰ নিজৰ ইচ্ছা আৰু নিজা সামৰ্থ্য বাছনি কৰা নহয়। তেওঁলোকে কেৱল প্ৰণালী বা অনুকৰণ হিচাপে আনৰ পৰা সহজে অনুকৰণ বা প্ৰতিলিপি কৰে।)
Non-
successful of aim
Various people or Children or students are not able to success their aims. Most of them change their aims mid of their lives on regarding the failure or stopped or other various reasons. How it possible? Is it possible? Definitely not, those are just copy or imitate their aim in life just like the others but not depended on own self as capabilities, they are not fully capable of doing it. If they select themselves as their accord, as their own aims, as their objectives, etc then they can easily successful.
Why we fail? As for example, there is a computer teacher who can teach computer all the students in his/her area alone and there is no any external computer teacher now. But, when a new computer teacher starts a centre to teach the same area students then it is meaningless. But, if he/she opens a new computer centre in other area where there is no computer teacher or centre till now, then it will be successful.
(লক্ষ্যৰ অসফল
বিভিন্ন লোক বা শিশু বা শিক্ষাৰ্থীয়ে তেওঁলোকৰ লক্ষ্য সফল কৰিব নোৱাৰে। তেওঁলোকৰ বেছিভাগেই বিফলতা বা বন্ধ বা অন্যান্য বিভিন্ন কাৰণৰ বিষয়ে তেওঁলোকৰ জীৱনৰ মাজভাগত তেওঁলোকৰ লক্ষ্য সলনি কৰে। এইটো কেনেকৈ সম্ভৱ? এয়া সম্ভৱ নেকি? নিশ্চিতভাৱে নহয়, সেইবোৰ কেৱল আনৰ দৰে ইহঁতৰ জীৱনৰ লক্ষ্যক প্ৰতিলিপি বা অনুকৰণ কৰে কিন্তু সামৰ্থ্য হিচাপে নিজৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ নকৰে, তেওঁলোকে এইটো কৰিবলৈ সম্পূৰ্ণভাৱে সক্ষম নহয়। যদি তেওঁলোকে নিজকে তেওঁলোকৰ ইচ্ছা হিচাপে, তেওঁলোকৰ নিজৰ লক্ষ্য হিচাপে, তেওঁলোকৰ উদ্দেশ্য হিচাপে বাছনি কৰে, তেনেহ'লে তেওঁলোকে সহজে সফল হ'ব পাৰে।
আমি কিয় বিফল হওঁ? উদাহৰণ স্বৰূপে, এজন কম্পিউটাৰ শিক্ষক আছে যিয়ে কম্পিউটাৰক কেৱল তেওঁৰ এলেকাৰ সকলো শিক্ষাৰ্থীক শিকাব পাৰে আৰু এতিয়া কোনো বাহ্যিক কম্পিউটাৰ শিক্ষক নাই। কিন্তু, যেতিয়া এজন নতুন কম্পিউটাৰ শিক্ষকে একেটা ক্ষেত্ৰৰ শিক্ষাৰ্থীসকলক শিকোৱাৰ বাবে এটা কেন্দ্ৰ আৰম্ভ কৰে তেতিয়া ই অৰ্থহীন হয়। কিন্তু, যদি তেওঁ আন এলেকাত এটা নতুন কম্পিউটাৰ কেন্দ্ৰ খোলে য'ত এতিয়ালৈকে কোনো কম্পিউটাৰ শিক্ষক বা কেন্দ্ৰ নাই, তেনেহ'লে ই সফল হ'ব।)
Excellent
selection of aim
Excellent selection of aim is depended upon the “Lack” or “Need” or “Importance” under the unique system. There are various “Lakes” or “Needs” or “Importance” in our societies, our areas, countries and world. If we search in our societies then we can find several problems which are not solved or fulfilled by any one or any person till now like “lack of doctor”, “Lack of teacher”, “Lack of lawyer”, “lack of best political leader”, “lack of other else”. We just have to find out the lack of a man in our societies, in our state, in our countries or other else and after that we should precede the aim in our life.
Now everybody thinks that all the
fields are already fulfilled like doctors, farmers, teachers, lawyers, workers
etc
. But till now, there is “the lake of
the best or excellent or proper or for the society” & most are selfish minds
and selfish manners. Mostly are only for own selves and do only for their
families.
If our choice “An ideal FARMER” in our life, then we should fulfill the lack of your societies and more if we can, by our production of the essential things that are needed in our societies. If we can fulfill the lack or need or importance then, we are unique in our society that we have fulfilled “the lack of essential things” which were basically depended on the other market or had to spend the high rate. But, we have to provide the best or pure product and the low rate that the others in our society find us and our works unique. Then only “our aim in life” would be successful and we will unique or “importance for our society”. Also, without us, the other are fell for “our lack” or “absence”. One thing, if already anyone has fulfilled the work then we have to co-operate or think more than the previous which are not fulfilled till now.
If we want our aim as “doctor” then we have to fulfill the importance of a doctor in our societies. Basically, we are facing several problems in night in village or slum area. For these, most of the persons are died for the doctor. So, if we will become a best doctor who will help the societies the lack at the time of dangerous situation then only our aim of a doctor will be fulfilled and we will feel the importance of us in societies.
If our aim is a teacher then we have to help the students in our area not forcing the money but improve their education and to direct the right way of life.
If our aim is police then we have to fight against any crime prevented from any fear, blackmail, money and other else and must try to help the societies without selfish mind but the lack or need or for the societies.
If our aim is a political leader then we have to work for our societies lack or problems without selfish mind or money but for the people’s importance. We should away from corruption and we should use our powers for the societies and its people. But, we must not use our powers for ourselves or for our families.
If our aim is a business man then we have to provide the products at some low rate than the other businessman that are working for selfish or money. Our business should be help for the entire people of our society that the poorer will also help from our business. If we have lots of money then we should help the poor people in our areas.
(লক্ষ্যৰ উৎকৃষ্ট বাছনি অনন্য প্ৰণালীৰ অধীনত "অভাৱ" বা "প্ৰয়োজনীয়তা" বা "গুৰুত্ব"ৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। আমাৰ সমাজ, আমাৰ এলেকা, দেশ আৰু বিশ্বত বিভিন্ন "হ্ৰদ" বা "প্ৰয়োজনীয়তা" বা "গুৰুত্ব" আছে। যদি আমি আমাৰ সমাজত অনুসন্ধান কৰোঁ তেন্তে আমি এনে কেইবাটাও সমস্যা বিচাৰি পাম যিবোৰ এতিয়ালৈকে কোনো এজন বা যিকোনো ব্যক্তিয়ে সমাধান বা পূৰণ নকৰে যেনে "চিকিৎসকৰ অভাৱ", "শিক্ষকৰ অভাৱ", "উকীলৰ অভাৱ", "শ্ৰেষ্ঠ ৰাজনৈতিক নেতাৰ অভাৱ", "আনৰ অভাৱ"। আমি কেৱল আমাৰ সমাজত, আমাৰ ৰাজ্যত, আমাৰ দেশত বা আন দেশত এজন মানুহৰ অভাৱ বিচাৰি উলিয়াব লাগিব আৰু তাৰ পিছত আমি আমাৰ জীৱনৰ লক্ষ্যৰ আগত থাকিব লাগিব।
এতিয়া সকলোৱে ভাবে যে সকলো ক্ষেত্ৰ ইতিমধ্যে পূৰ্ণ হৈছে যেনে চিকিৎসক,
কৃষক, শিক্ষক, উকীল, কৰ্মী ইত্যাদি। কিন্তু এতিয়ালৈকে,
"সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ বা উৎকৃষ্ট
বা সঠিক বা সমাজৰ বাবে হ্ৰদ" আছে আৰু বেছিভাগেই স্বাৰ্থপৰ মন আৰু স্বাৰ্থপৰ
আচৰণ। বেছিভাগ কেৱল নিজৰ বাবে আৰু কেৱল তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ বাবে হে কৰে।
যদি আমাৰ জীৱনত আমাৰ পচন্দ "এজন আদৰ্শ কৃষক", তেন্তে আমি আমাৰ সমাজত প্ৰয়োজনীয় বস্তুবোৰ উৎপাদন কৰি আপোনাৰ সমাজৰ অভাৱ আৰু
অধিক পূৰণ কৰা উচিত। যদি আমি তেতিয়া অভাৱ বা প্ৰয়োজনীয়তা বা গুৰুত্ব পূৰণ কৰিব
পাৰোঁ, আমি আমাৰ সমাজত অনন্য যে আমি
"অত্যাৱশ্যকীয় বস্তুৰ অভাৱ" পূৰণ কৰিছোঁ যিবোৰ মূলতঃ আন বজাৰৰ ওপৰত
নিৰ্ভৰ শীল আছিল বা উচ্চ হাৰত ব্যয় কৰিব লগা হৈছিল। কিন্তু, আমি সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ বা বিশুদ্ধ সামগ্ৰী আৰু আমাৰ সমাজৰ আনসকলে আমাক আৰু আমাৰ
কামবোৰক অনন্য বুলি বিচাৰি পোৱা নিম্ন হাৰ প্ৰদান কৰিব লাগিব। তেতিয়া হে
"আমাৰ জীৱনৰ লক্ষ্য" সফল হ'ব আৰু আমি অনন্য
বা "আমাৰ সমাজৰ বাবে গুৰুত্ব" দিম। লগতে, আমাৰ অবিহনে, আনটো "আমাৰ অভাৱ" বা "অনুপস্থিতি"ৰ বাবে পৰিছিল। এটা কথা, যদি ইতিমধ্যে
কোনোবাই কামটো পূৰণ কৰিছে তেন্তে আমি আগৰটোতকৈ অধিক সহযোগ িতা কৰিব লাগিব বা
চিন্তা কৰিব লাগিব যিবোৰ এতিয়ালৈকে পূৰণ হোৱা নাই।
যদি আমি "চিকিৎসক" হিচাপে আমাৰ লক্ষ্য বিচাৰো তেন্তে আমি আমাৰ সমাজত
এজন চিকিৎসকৰ গুৰুত্ব পূৰণ কৰিব লাগিব। মূলতঃ, আমি গাওঁ বা
বস্তি এলেকাত নিশা কেইবাটাও সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈছো। ইয়াৰ বাবে, বেছিভাগ ব্যক্তিচিকিৎসকৰ বাবে মৃত্যুবৰণ কৰে। সেয়েহে, যদি আমি এজন শ্ৰেষ্ঠ চিকিৎসক হ'ম যি বিপদজনক পৰিস্থিতিৰ সময়ত সমাজক অভাৱত
সহায় কৰিব তেনেহ'লে কেৱল এজন চিকিৎসকৰ আমাৰ লক্ষ্য পূৰণ হ'ব আৰু আমি সমাজত আমাৰ গুৰুত্ব অনুভৱ কৰিম।
যদি আমাৰ লক্ষ্য এজন শিক্ষক হয় তেন্তে আমি আমাৰ অঞ্চলৰ শিক্ষাৰ্থীসকলক ধন জোৰ
নকৰাকৈ কিন্তু তেওঁলোকৰ শিক্ষাউন্নত কৰাত আৰু সঠিক জীৱন শৈলী নিৰ্দেশনা দিয়াত
সহায় কৰিব লাগিব।
যদি আমাৰ লক্ষ্য হৈছে আৰক্ষী,
তেন্তে আমি যিকোনো ভয়, ব্লেকমেইল, ধন আৰু অন্যান্যৰ পৰা প্ৰতিৰোধ কৰা যিকোনো
অপৰাধৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিব লাগিব আৰু স্বাৰ্থপৰ মন অবিহনে কিন্তু অভাৱ বা
প্ৰয়োজনীয়তা বা সমাজৰ বাবে সমাজক সহায় কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব লাগিব।
যদি আমাৰ লক্ষ্য এজন ৰাজনৈতিক নেতা হয় তেন্তে আমি আমাৰ সমাজৰ বাবে স্বাৰ্থপৰ
মন বা ধন অবিহনে কিন্তু জনসাধাৰণৰ গুৰুত্বৰ বাবে কাম কৰিব লাগিব। আমি দুৰ্নীতিৰ
পৰা আঁতৰি থকা উচিত আৰু আমি আমাৰ ক্ষমতা সমাজ আৰু ইয়াৰ লোকসকলৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা
উচিত। কিন্তু, আমি আমাৰ শক্তিবোৰ নিজৰ বাবে বা আমাৰ পৰিয়ালৰ
বাবে ব্যৱহাৰ কৰিব নালাগে।
যদি আমাৰ লক্ষ্য এজন ব্যৱসায়ী হয় তেন্তে আমি স্বাৰ্থপৰ বা ধনৰ বাবে কাম কৰি
থকা আন ব্যৱসায়ীজনতকৈ কিছু কম হাৰত সামগ্ৰীবোৰ প্ৰদান কৰিব লাগিব। আমাৰ ব্যৱসায়
আমাৰ সমাজৰ সমগ্ৰ লোকসকলৰ বাবে সহায় হ'ব লাগে যে
দৰিদ্ৰসকলেও আমাৰ ব্যৱসায়ৰ পৰা সহায় কৰিব। যদি আমাৰ ওচৰত যথেষ্ট ধন আছে তেন্তে
আমি আমাৰ অঞ্চলৰ দৰিদ্ৰ লোকসকলক সহায় কৰা উচিত।)
Proceeding
aim through reality-
Our aim should be the reality with our societies and must be fulfill a lack or need or important in our society. As for example, in our area, there is a shop which can fulfill all the essential commodities of our area. So, there is not requiring any shop now. So, we should not open a new shop. But, when a person opens a new shop then it is meaningless aim. One condition, the person can open a new shop, if the old shop cannot fulfill all the essential things or not properly. As same as this, we can observe the other fields also.
In some fields, there are never lacks of men but lack only for the proper man or person. As for example, in political fields, there is not any lake but, lack of the best political leader without corruption. So, if our aim is a political leader then we should make a political leader only for the people in our society or country not for ourselves or selfish priorities. We should provide all the facilities which we have for our positions. Otherwise, why should we become a political leader? Or it is meaningless.
(বাস্তৱতাৰ জৰিয়তে আগবাঢ়ি যোৱাৰ লক্ষ্য-
আমাৰ লক্ষ্য আমাৰ সমাজৰ সৈতে বাস্তৱ হ'ব লাগে আৰু আমাৰ সমাজত অভাৱ বা প্ৰয়োজনীয়তা বা গুৰুত্বপূৰ্ণ পূৰণ কৰিব
লাগিব। উদাহৰণ স্বৰূপে, আমাৰ এলেকাত, এখন দোকান আছে যি আমাৰ এলেকাৰ সকলো অত্যাৱশ্যকীয় সামগ্ৰী পূৰণ কৰিব পাৰে।
সেয়েহে, এতিয়া কোনো দোকানৰ প্ৰয়োজন নাই। গতিকে, আমি এখন নতুন দোকান খোলা উচিত নহয়। কিন্তু, যেতিয়া এজন ব্যক্তিয়ে নতুন দোকান এখন খোলে তেতিয়া ই অৰ্থহীন লক্ষ্য
হয়। এটা চৰ্ত, ব্যক্তিজনে এখন নতুন দোকান খুলিব পাৰে, যদি পুৰণি দোকানখনে সকলো প্ৰয়োজনীয় বস্তু পূৰণ কৰিব নোৱাৰে বা সঠিকভাৱে
পূৰণ কৰিব নোৱাৰে। ইয়াৰ দৰে, আমি আন ক্ষেত্ৰবোৰো
পৰ্যবেক্ষণ কৰিব পাৰোঁ।
কিছুমান ক্ষেত্ৰত, কেতিয়াও পুৰুষৰ অভাৱ
নহয় কিন্তু কেৱল সঠিক পুৰুষ বা ব্যক্তিৰ বাবে অভাৱ থাকে। উদাহৰণ স্বৰূপে, ৰাজনৈতিক ক্ষেত্ৰত, কোনো হ্ৰদ নাই কিন্তু
দুৰ্নীতি অবিহনে শ্ৰেষ্ঠ ৰাজনৈতিক নেতাৰ অভাৱ আছে। সেয়েহে, যদি আমাৰ লক্ষ্য এজন ৰাজনৈতিক নেতা হয় তেন্তে আমি কেৱল আমাৰ সমাজ বা দেশৰ
লোকসকলৰ বাবে হে ৰাজনৈতিক নেতা বনোৱা উচিত, নিজৰ বাবে বা স্বাৰ্থপৰ অগ্ৰাধিকাৰৰ বাবে নহয়। আমি আমাৰ পদবীৰ বাবে থকা
সকলো সুবিধা প্ৰদান কৰা উচিত। অন্যথা, আমি কিয় এজন ৰাজনৈতিক
নেতা হ'ব লাগে? বা এইটো অৰ্থহীন।)
Successful
of aim in life
Successful of aim in life is not a one day affair that can fulfill instantly. It should be try to earlier. As for example, if a boy’s or girl’s aim is become a best doctor for his/her area and it is lack or need or importance. Then, he/she should be trying from earlier. They should be acquired the knowledges, experiences and educational qualifications on this regard. Then only he/she will success his/her aim in life. If anyone aims an aim but not having knowledge that how to become it, then he/she should learn the procedures or other essential qualities for the aim from the well known persons. After that it should proceed thoroughly with experiences and reality not mechanically.
(জীৱনত লক্ষ্যৰ সফলতা
জীৱনত লক্ষ্যৰ সফলতা এদিনৰ বিষয় নহয় যি তৎক্ষণাৎ পূৰণ কৰিব পাৰে। ইয়াক আগতে চেষ্টা কৰা উচিত। উদাহৰণ স্বৰূপে, যদি এজন লৰা বা ছোৱালীৰ লক্ষ্য তেওঁৰ এলেকাৰ বাবে এজন সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ চিকিৎসক হয় আৰু ই হৈছে অভাৱ বা প্ৰয়োজনীয়তা বা গুৰুত্ব। তাৰ পিছত, তেওঁ আগৰ পৰা চেষ্টা কৰিব লাগিব। এই সন্দৰ্ভত তেওঁলোকক জ্ঞান, অভিজ্ঞতা আৰু শিক্ষাগত অৰ্হতা প্ৰাপ্ত কৰিব লাগে। তেতিয়াহে তেওঁ/তাই জীৱনত তেওঁৰ লক্ষ্য সফল কৰিব। যদি কোনোবাই লক্ষ্য ৰাখে কিন্তু ইয়াক কেনেদৰে হ'ব লাগে সেই বিষয়ে জ্ঞান নাথাকে, তেনেহ'লে তেওঁ প্ৰখ্যাত ব্যক্তিসকলৰ পৰা লক্ষ্যৰ বাবে প্ৰক্ৰিয়া বা অন্যান্য অত্যাৱশ্যকীয় গুণাগুণ শিকিব লাগে। তাৰ পিছত ই অভিজ্ঞতা আৰু বাস্তৱতাৰ সৈতে ভালদৰে আগবাঢ়িব লাগে যান্ত্ৰিকভাৱে নহয়।)
Conclusion:
Finally, most of the importance thing is that our aim must be unique or should fulfill the lake of one field or more fields in our societies which are not done till now by anybody in this world. Then our aim will be successful easily without various obstacles. If we solve our lacks or needs or importance in our own societies, then the other society of people will encourage and they will also try to fulfill the lacks or needs or importance for their societies.
(উপসংহাৰ:
অৱশেষত, বেছিভাগ গুৰুত্ব পূৰ্ণ কথা হ'ল যে আমাৰ লক্ষ্য অনন্য হ'ব লাগিব বা আমাৰ সমাজৰ এটা ক্ষেত্ৰ বা একাধিক ক্ষেত্ৰৰ হ্ৰদ পূৰণ কৰিব লাগিব যিবোৰ এতিয়ালৈকে এই পৃথিৱীৰ কোনোৱে কৰা নাই। তেতিয়া আমাৰ লক্ষ্য বিভিন্ন বাধা অবিহনে সহজে সফল হ'ব। যদি আমি আমাৰ নিজৰ সমাজত আমাৰ অভাৱ বা প্ৰয়োজনীয়তা বা গুৰুত্ব সমাধান কৰোঁ, তেন্তে মানুহৰ আন সমাজে উৎসাহিত কৰিব আৰু তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ সমাজৰ বাবে অভাৱ বা প্ৰয়োজনীয়তা বা গুৰুত্ব পূৰণ কৰিবলৈচেষ্টা কৰিব।)